Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2021

Extracapsular extension, pathologic node status, and adjuvant treatment in primary surgery patients with human papillomavirus‐mediated oropharyngeal cancer: A national hospital‐based retrospective cohort analysis

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

The significance of extracapsular extension (ECE) and adjuvant treatment paradigm in patients with surgically managed human papillomavirus-positive (HPV+) oropharyngeal cancer (OPC) is debated.

Methods

National, hospital-based, retrospective cohort study of 2663 patients pN+ HPV+ OPC who underwent primary surgery.

Results

Patients with ECE had a 1.74-times risk of death (95% confidence interval [CI]: 1.26–2.40, p = 0.001) compared to patients without ECE. Among patients with pN1, ECE-positive disease, risk of overall mortality was similar across treatment paradigms (surgery alone: ref; adjuvant radiation therapy [RT]: aHR: 0.81; 95% CI: 0.36–1.85; p = 0.62; adjuvant CRT: aHR: 0.66; 95% CI: 0.34–1.32; p = 0.24). Patients with pN2 ECE-positive disease treated with adjuvant RT alone exhibited similar risk of all-cause mortality (hazard ratio: 1.04, 95% CI: 0.24–4.47, p = 0.96) compared to adjuvant chemoradiation (CRT). In patients with advanced, ECE-positive disease (e.g., pT3-T4pN2), adjuvant CRT did not reduce the risk of overall mortality relative to adjuvant RT.

Conclusion

Although pathologic ECE negatively predicts for survival in patients with HPV+ OPC, our analyses support expansion of postoperative de-intensification clinical trial eligibility criteria in patients with ECE-positive disease.

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου