Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Depatuxizumab-mafodotin in EGFR-amplified newly diagnosed glioblastoma: a phase III randomized clinical trial

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
Approximately 50% of newly diagnosed glioblastomas (GBMs) harbor EGFR gene amplification (EGFR-amp). Preclinical and early phase clinical data suggested efficacy of depatuxizumab mafodotin (depatux-m), an antibody drug conjugate (ADC) comprised of a monoclonal antibody that binds activated EGFR (overexpressed wild-type and EGFRvIII-mutant) linked to a microtubule-inhibitor toxin in EGFR-amp GBMs.
Methods
In this phase III trial, adults with centrally confirmed, EGFR-amp, newly diagnosed GBM were randomized 1:1 to radiotherapy, temozolomide, and depatux-m/placebo. Corneal epitheliopathy (CE) was treated with a combination of protocol-specified prophylactic and supportive measures. There was 85% power to detect a Hazard Ratio (HR) ≤0.75 for survival (OS) at a 2.5% one-sided significance level (i.e., traditional two-sided p ≤0.05) by log-rank testing.
Results
There were 639 randomized patients (median age 60, range 22-84; 62% men). Pre-specified interim analysis found no improvement in OS for depatux-m over placebo (median 18.9 vs. 18.7 months, HR 1.02, 95% CI 0.82-1.26, one-sided p= 0.63). Progression-free survival was longer for depatux-m than placebo (median 8.0 vs. 6.3 months; HR 0.84, 95% CI 0.70-1.01, p=0.029), particularly among those with EGFRvIII mutant (median 8.3 vs. 5.9 months, HR 0.72, 95% CI 0.56-0.93, p=0.002 one sided) or MGMT unmethylated (HR 0.77, 95% CI 0.61-0.97; p=0.012 one-sided) tumors but without an OS improvement. CE occurred in 94% of depatux-m treated patients (61% grade 3-4), causing 12% to discontinue.
Conclusions
Interim analysis demonstrated no OS benefit for depatux-m in treating EGFR-amp newly diagnosed GBM. No new important safety risks were identified.
View on Web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)