Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 31 Ιουλίου 2022

Long-term wellbeing and neurocognitive functioning of diffuse low-grade glioma patients and their caregivers: a longitudinal study spanning two decades

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
While patients with diffuse low-grade glioma (LGG) often survive for years, there is a risk of tumour progression which may impact on patients' long-term health-related quality of life (HRQOL) and neurocognitive functioning (NCF). We present a follow-up of LGG patients and their informal caregivers (T3) who took part in our previous HRQOL investigations (T1, M=7 and T2 M=13 years after diagnosis).
Methods
Participants completed HRQOL (SF-36; EORTC-BN20), fatigue (Checklist Individual Strength (CIS)), and depression (Center for Epidemiological Studies-Depression (CES-D)) questionnaires and underwent NCF assessments. T3 scores were compared with matched controls. Change over time (T1-T2-T3) on group and participant level were assessed. Where available, histology of the initial tumour was revised and immunohistochemical staining for IDH1 R 132H mutant protein was performed.
Results
Thirty patients and nineteen caregivers participated. Of N=11 with tissue available, 3 patients had confirmed diffuse LGG. At T3, patients (M=26 years after diagnosis) had HRQOL and NCF similar to, or better than controls, yet 23.3% and 53.3% scored above the cut-off for depression (≥16 CES-D) and fatigue (≥35 CIS), respectively. Caregivers' HRQOL was similar to controls, but reported high rates of fatigue (63.2%). Over time, patients' mental health improved (p<.05). Minimal detectable change in HRQOL over time was observed in individual patients (30% improvement; 23.3% decline; 20% both improvement and decline) with 23.3% remaining stable. NCF remained stable or improved in 82.8% of patients.
Conclusions
While HRQOL and NCF do not appear greatly impacted during long-term survivorship in LGG, d epressive symptoms and fatigue are persistent.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου