Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Pediatric hematology providers’ contraceptive practices for female adolescents and young adults with sickle cell disease: A national survey

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Adolescent and young adult (AYA) women with sickle cell disease (SCD) have increased pregnancy-related health risks and are prescribed potentially teratogenic medications, yet limited data are available regarding pediatric SCD provider contraceptive practices. We aimed to assess pediatric hematology providers' beliefs, practices, motivators, and barriers for providing contraceptive care to female AYAs with SCD.

Methods

Guided by the Health Belief Model (HBM), we developed a 25-question, web-based survey to assess practices. Survey links were distributed nationwide to pediatric SCD and/or general hematology providers through their publicly available emails and by request to directors of U.S.-accredited Pediatric Hematology-Oncology fellowship programs for distribution to their SCD providers. Data analysis included descriptive statistics, chi-square analysis, and logistic regression.

Results

Of 177 respondents, 160 surveys meeting inclusion criteria were analyzed. Most providers reported counseling (77.5%) and referring female AYA patients for contraception (90.8%), but fewer reported prescribing contraception (41.8%). Proportionally fewer trainees provided counseling compared with established providers (54% vs. 85%, p < .001), with a similar trend for prescribing (p = .05). Prescription practices did not differ significantly by provider beliefs regarding potential teratogenicity of hydroxyurea. Key motivators included patient request and disclosure of sexual activity. Key barriers included inadequate provider training, limited visit time, and perceived patient/parent interest.

Conclusion

Provider contraceptive practices for female AYAs with SCD varied, especially by provider status. Health beliefs regarding teratogenic potential of hydroxyurea did not correlate with contraceptive practices. Clinical guidelines, provider training, and patient/parent decision-making tools may be tested to assess whether provider contraceptive practices could be improved.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου