Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

Risk factor analysis for cytomegalovirus reactivation under prophylaxis with letermovir after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Letermovir has been approved as a novel cytomegalovirus (CMV) prophylactic agent after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (HSCT). However, there are still insufficient data to properly evaluate the real-world role of letermovir, and the risk factors for CMV reactivation under letermovir prophylaxis have not been clarified.

Methods

We performed a single-institution retrospective analysis of patients under prophylaxis with or without letermovir who underwent allogeneic HSCT between March 2012 and December 2019. In August 2018, letermovir was added to the clinical practice at our institution for the prophylaxis of CMV reactivation in allogeneic SCT recipients. Patients who underwent SCT without prophylactic letermovir from March 2012 until September 2018 served as a historical control.

Results

The cumulative incidence of clinically significant CMV infection (CS-CMVi) was significantly lower in the letermovir group than in the historical control group not receiving letermovir (30.2% vs 71.6%, P < 0.05, at 100 days). In addition, the cumulative incidence of non-relapse mortality (NRM) at day 500 was significantly lower in the letermovir group (4.7% vs 19.8%, P < 0.05). We then performed a risk factor analysis for developing CS-CMVi in the letermovir group. The only significant factor identified by this multivariable analysis was transplantation from a CMV seronegative donor to a seropositive recipient (HR = 2.76, 95% confidence interval 1.14 – 6.68, P < 0.05).

Conclusion

Our study showed that letermovir prophylaxis significantly reduced the incidence of CS-CMVi and NRM in a real-world setting and that the CMV serostatus of the donor remained as a risk factor for CS-CMVi even under letermovir prophylaxis.

This article is protected by copyright. All rights reserved

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου