Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

IJERPH, Vol. 15, Pages 610: Evaluating Community Partnerships Addressing Community Resilience in Los Angeles, California

IJERPH, Vol. 15, Pages 610: Evaluating Community Partnerships Addressing Community Resilience in Los Angeles, California

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph15040610

Authors: Malcolm Williams Anita Chandra Asya Spears Danielle Varda Kenneth Wells Alonzo Plough David Eisenman

Community resilience has grown in importance in national disaster response and recovery efforts. However, measurement of community resilience, particularly the content and quality of relationships aimed at improving resilience, is lacking. To address this gap, we used a social network survey to measure the number, type, and quality of relationships among organizations participating in 16 coalitions brought together to address community resilience in the Los Angeles Community Disaster Resilience project. These coalitions were randomized to one of two approaches (community resilience or preparedness). Resilience coalitions received training and support to develop these partnerships and implement new activities. Both coalition types received expert facilitation by a public health nurse or community educator. We also measured the activities each coalition engaged in and the extent to which partners participated in these activities at two time points. We found that the community resilience coalitions were initially larger and had lower trust among members than the preparedness communities. Over time, these trust differences dissipated. While both coalitions grew, the resilience community coalitions maintained their size difference throughout the project. We also found differences in the types of activities implemented by the resilience communities; these differences were directly related to the trainings provided. This information is useful to organizations seeking guidance on expanding the network of community-based organizations that participate in community resilience activities.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader https://ift.tt/2pHnptM

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου