Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2021

Comparative assessment of three posterior fossa decompression techniques and evaluation of the evidence supporting the efficacy of syrinx shunting and filum terminale sectioning in Chiari malformation type I. A systematic review and network meta-analysis

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

World Neurosurg. 2021 Jun 4:S1878-8750(21)00819-6. doi: 10.1016/j.wneu.2021.05.124. Online ahead of print.

ABSTRACT

BACKGROUND: This study aimed to compare the effectiveness of posterior fossa decompression (PFD), posterior fossa decompression with duraplasty (PFDD), and posterior fossa decompression with resection of tonsils (PFDRT) in Chiari malformation type I (CMI). Furthermore, we aimed to evaluate the evidence supporting the efficacy of filum terminale sectioning (FTS), syringo-subarachnoid shunting (SSS), and syringo-peritoneal shunting (SPS) in CMI.

METHODS: PubMed, Cochrane, and Embase databases were screened for English-language studies published from inception until 11 of August 2020. A total of 3593 studies were identified through the searching process. Finally, 15 cohort studies were included in the systematic review and network meta-analysis.

RESULTS: No studies concerning FTS, SSS, and SPS were found eligible. There fore only PFD, PFDD, and PFDRT were compared. PFDD showed significantly higher incidence of complications (RR, 3.79; 95% CI, 2.54-5.64) cerebrospinal fluid (CSF) leak (RR, 9.74; 95% CI, 2.33-40.78) and neurologic deficit (RR, 8.76; 95% CI, 2.08-36.90) than PFD. Both PFDD and PFDRT achieved higher syringomyelia improvement (RR, 1.23; 95% CI, 1.09-1.39), (RR, 1.32; 95% CI, 1.15-1.51) and greater clinical improvement (RR, 1.24; 95% CI, 1.10-1.39), (RR, 1.24; 95% CI, 1.08-1.44) than PFD. We have not found any differences between PFDD and PFDRT.

CONCLUSIONS: PFDD and PFDRT are superior to PFD, especially in patients with syringomyelia-Chiari complex, due to greater syringomyelia reduction and better clinical improvement. However, PFDD and PFDRT can be considered equally efficient. There is no evidence pleading in favor of the SFT, SSS, and SPS over any posterior fossa decompression technique.

PMID:34098134 | DOI:10.1016/j.wneu.2021.05.124

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου