Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Cumulative risk effect of household dysfunction for child maltreatment after intensive intervention of the child protection system in Japan: a longitudinal analysis

Abstract

Background

Building an effective casework system for child maltreatment is a global issue. We estimated the effect of household dysfunction (i.e., interparental violence, caregiver mental health problems, and caregiver substance abuse) on child maltreatment to understand how to advance the current framework of child welfare.

Methods

The sample comprised 759 children (1- to 17-year-old; mean age was 10.6; 404 boys and 355 girls) placed in temporary custody units (one of the strongest intervention of the Japanese child protection system). Caseworkers from 180 units across 43 prefectures completed questionnaires on children and their family and were asked whether a child maltreatment report had been made after cancelation of custody in a 15-month follow-up period. The relations of household dysfunction and maltreatment reports were assessed using the Cox proportional hazard model.

Results

About half (48.4%) of the children had been placed in the unit because of maltreatment, and 88.3% had a history of victimization. Seventy-six cases had maltreatment reports after cancelation. We entered household dysfunction variables individually into the model, and each had a significant relationship with maltreatment reports (hazard ratios for interparental violence, caregiver mental health problem, and substance abuse were 1.69, 1.69, and 2.19, respectively) after covariate adjustment. When treating these three variables as cumulative risk score model of household dysfunction, the hazard ratio increased with increasing number of score (1.96 for score two; 2.35 for score three; score 0 as reference).

Conclusions

Greater household dysfunction score is a risk of maltreatment after intensive intervention. It is imperative to construct systems facilitating cooperation between child and adult service sectors and to deliver seamless services to children and families. Our findings provide child protect services with risk-stratified interventions for children at victimization risk and promote adult-focused services to be proactive in prevention or intervention for adults with perpetration risk.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader https://ift.tt/2K0WvFK

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου