Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

Impact of oral motor task training on corticomotor pathways and diadochokinetic rates in young healthy participants

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Studies addressing the training-induced neuroplasticity and interrelationships of the lip, masseter, and tongue motor representations in the human motor cortex using single syllable repetition are lacking.

Objective

This study investigated the impact of a repeated training in a novel PaTaKa diadochokinetic (DDK) orofacial motor task (OMT) on corticomotor control of the lips, masseter, and tongue muscles in young healthy participants.

Methods

A total of 22 young healthy volunteers performed 3 consecutive days of training in an OMT. Transcranial magnetic stimulation was applied to elicit motor evoked potentials (MEPs) from the lip, masseter, tongue, and first dorsal interosseous (FDI, internal control) muscles. MEPs were assessed by stimulus-response curves and corticomotor mapping at baseline and after OMT. The DDK rate from PaTaKa single syllable repetition and numeric rating scale (NRS) scores were also obtained at baseline and immediately after each OMT. Repeated-measures analysis of variance was used to detect differences at a significance level of 5%.

Results

There was a significant effect of OMT and stimulus intensity on the lips, masseter, and tongue MEPs compared to baseline (P < 0.001), but not FDI MEPs (P > 0.05). OMT increased corticomotor topographic maps area (P < 0.001), and DDK rates (P < 0.01).

Conclusion

Our findings suggest that 3 consecutive days of a repeated PaTaKa training in an OMT can induce neuroplastic changes in the corticomotor pathways of orofacial muscles, and it may be related to mechanisms underlying the improvement of orofacial fine motor skills due to short-term training. The clinical utility should now be investigated.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου