Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2022

Long-term outcomes and late toxicity of adult medulloblastoma treated with combined modality therapy: a contemporary single-institution experience

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
Medulloblastoma (MB) is a rare central nervous system malignancy of adults, with limited contemporary studies to define treatment guidelines and expected late toxicity.
Methods
A single-center, retrospective study was conducted of patients age ≥18-years from 1997-2019 with MB and who were treated with postoperative radiotherapy. Late toxicity was defined as a minimum of 18-months from diagnosis. Overall survival (OS) and progression-free survival (PFS) were characterized using Kaplan-Meier and Cox regression analyses.
Results
Fifty-nine patients met criteria, with median age of 25-years (range 18-62y) and median follow-up of 6.5-years (range 0.7-23.1y). At diagnosis, 68% were standard-risk, 88% Chang M0, and 22% with anaplastic histology. Gross total resection was achieved in 75%; median craniospinal irradiation dose was 30.6Gy(relative biological effectiveness [RBE]), median total dose was 54.0Gy(RBE), 80 % received proton radiotherapy; 81% received chemotherapy. 5-year PFS and OS were 86.5% and 95.8%, respectively; 10-year PFS and OS were 83.9% and 90.7%, respectively. Anaplastic histology was associated with worse PFS (p=0.04). Among eight recurrences, 25% presented after 5-years. Most common grade ≥2 late toxicities were anxiety/depressive symptoms (30%), motor dysfunction (25%), and ototoxicity (22%). Higher posterior fossa radiation dose was associated with increased risk of late toxicity, including worse cognitive dysfunction (p = 0.05).
Conclusions
Adults with MB have favorable survival outcomes, but late failures and toxicity are not uncommon. Better understanding of prognostic factors, possibly from molecular subtyping, may help to define more personalized treatments for patients with high risk of recurrence and long-term treatment sequelae.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου