Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

Prenatal Antidepressant Exposure and the Risk of Attention-deficit/Hyperactivity Disorder in Childhood: A Cohort Study With Triangulation

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
imageBackground: Uncontrolled confounding from maternal depression and genetic and environmental factors is expected in studies investigating the effect of prenatal antidepressant exposure on the risk of attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in childhood and may explain inconsistencies in the existing evidence. We aimed to assess this effect using triangulation. Methods: Using population-based health registries, we conducted a nationwide cohort study of all children born in Denmark between 1997 and 2017 and followed through 2018 for ADHD. We assessed the effect of prenatal antidepressant exposure on the risk of ADHD in childhood by comparing children with and without prenatal antidepressant exposure in terms of adjusted incidence rate ratios (IRRs), adjusted incidence rate differences (IRDs), and adjusted risk differences (RDs) and the associated 95% confidence intervals (CIs). We triangulated results from four different analytic approaches: an overall analysis, a negative control analysis, a sibling analysis, and a former-user analysis. Results: The overall study cohort consisted of 1,253,362 children, among whom 28,910 (2.3%) had prenatal antidepressant exposure. ADHD during follow-up was diagnosed among 1,411 (4.9%) of the exposed and in 37,196 (3.0%) of the unexposed children. Triangulation suggested an IRR of 1.09–1.15; an IRD less than 1 case/1,000 person-years, and an RD of 0.9%–2.2% over an up to 18-year period. Conclusions: Based on triangulation, we estimated a modest effect of prenatal antidepressant exposure on the risk of ADHD in childhood. However, considering the limitations of our approaches, this observed association may be partially due to residual biases. See video abstract at, http://links.lww.com/EDE/B935.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου