Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2022

Improved Survival after Liver Transplantation for Patients with HIV and HIV/HCV Coinfection in the INSTI and DAA eras

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
Patients with human immunodeficiency virus (HIV) with and without hepatitis C virus (HCV) coinfection had poor outcomes after liver transplant (LT). Integrase strand transfer inhibitors (INSTI) and direct-acting antivirals (DAA) changed the treatment landscape for HIV and HCV, respectively; their impact on LT outcomes remains unclear.
Methods
This retrospective analysis of adults with HIV monoinfection (n = 246) and HIV/HCV coinfection (n = 286) who received LT compared mortality in patients with HIV who received LT before vs. after approval of INSTI and in patients with HIV/HCV coinfection who received LT before vs after approval of DAA. In secondary analysis, we compared the outcomes in the different eras with those of propensity score (PS) matched control cohorts of LT recipients without HIV or HCV infection.
Results
HIV monoinfected LT recipients did not experience a significant improvement in su rvival between the pre-INSTI and INSTI recipients with HIV (aHR 0.70 [0.36-1.34). However, recipients with HIV/HCV coinfection in the DAA era had a 47% reduction (aHR 0.53 [0.31-9.2] in one-year mortality than co-infected recipients in the pre-DAA era. Compared to non-HIV or HCV recipients, HIV monoinfected recipients had higher mortality during the pre-INSTI era (aHR, ), but survival was comparable between groups during the INSTI era (aHR, ). HIV/HCV coinfected recipients also experienced comparable survival during the DAA era compared to non-HIV or HCV recipients (aHR, ).
Conclusions
Post-LT survival for patients with HIV monoinfection and HIV/HCV coinfection has improved with the introduction of INSTI and DAA therapy, suggesting that LT has become safer in these populations.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου