Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

Dendritic spine loss in epileptogenic Type II focal cortical dysplasia: Role of enhanced classical complement pathway activation

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Dendritic spines are the postsynaptic sites for most excitatory glutamatergic synapses. We previously demonstrated a severe spine loss and synaptic reorganization in human neocortices presenting Type II focal cortical dysplasia (FCD), a developmental malformation and frequent cause of drug-resistant focal epilepsy. We extend the findings, investigating the potential role of complement components C1q and C3 in synaptic pruning imbalance. Data from Type II FCD were compared with those obtained in focal epilepsies with different etiologies. Neocortical tissues were collected from 20 subjects, mainly adults with a mean age at surgery of 31 years, admitted to epilepsy surgery with a neuropathological diagnosis of: cryptogenic, temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis, and Type IIa/b FCD. Dendritic spine density quantitation, evaluated in a previous paper using Golgi impregnation, was available in a subgroup. Immunohistochemistry, in situ hybridization, electron microscopy, a nd organotypic cultures were utilized to study complement/microglial activation patterns. FCD Type II samples presenting dendritic spine loss were characterized by an activation of the classical complement pathway and microglial reactivity. In the same samples, a close relationship between microglial cells and dendritic segments/synapses was found. These features were consistently observed in Type IIb FCD and in 1 of 3 Type IIa cases. In other patient groups and in perilesional areas outside the dysplasia, not presenting spine loss, these features were not observed. In vitro treatment with complement proteins of organotypic slices of cortical tissue with no sign of FCD induced a reduction in dendritic spine density. These data suggest that dysregulation of the complement system plays a role in microglia-mediated spine loss. This mechanism, known to be involved in the removal of redundant synapses during development, is likely reactivated in Type II FCD, particularly in Type IIb; loc al treatment with anticomplement drugs could in principle modify the course of disease in these patients.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου