Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022

Risk Factors and Outcomes of Invasive Aspergillosis in Kidney Transplant Recipients: A Case-Control Study of USRDS Data

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
ABSTRACT
Background
Kidney transplant recipients are at increased risk for invasive aspergillosis (IA), a disease with poor outcomes and substantial economic burden. We aimed to determine risk factors for posttransplant IA by using a national database and to assess the association of IA with mortality and allograft failure.
Methods
Using the United States Renal Data System database, we performed a retrospective case-control study of patients who underwent kidney transplant from 1998 through 2017. To evaluate risk factors for IA, we performed conditional logistic regression analysis by comparing characteristics between IA-infected patients and their matched uninfected controls. We performed Cox regression analysis to evaluate the effects of IA on mortality and death-censored allograft failure.
Results
We matched 359 patients with IA to 1,436 uninfected controls (1:4). IA was diagnosed at a median of 22.5 months (IQR, 5.4-85.2 mo nths) after kidney transplant. Risk factors for IA were Black/African American race, duration of pretransplant hemodialysis, higher Elixhauser Comorbidity Index score, weight loss, chronic pulmonary disease, need for early posttransplant hemodialysis, and a history of cytomegalovirus infection. Receiving an allograft from a living donor was protective against IA. IA was a strong independent predictor of 1-year mortality (adjusted hazard ratio, 5.02 [95% CI, 3.58-7.04], P < .001). Additionally, IA was associated with 1-year allograft failure (adjusted hazard ratio, 3.37 [95% CI, 1.96-5.77], P < .001).
Conclusions
Our findings emphasize the importance of timely transplant to mitigate the risk of posttransplant IA. An individualized approach to disease prevention is essential to decrease mortality and allograft failure.
View on Web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)