Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022

Acute‐phase response following one‐stage full‐mouth versus quadrant non‐surgical periodontal treatment in subjects with comorbid type 2 diabetes: A randomized clinical trial

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Aim

To compare the level of inflammatory markers and endothelial function 24 hours (Day1) and 90 days (Day90) after conventional quadrant-wise (Q-SRP) versus one-stage full-mouth scaling (FM-SRP) in patients affected by type 2 diabetes mellitus (T2DM).

Methods

Patients affected by periodontitis and T2DM were randomly allocated to receive FM-SRP or Q-SRP and followed up at Day1 and Day90. Serum samples, vital signs and flow-mediated dilation (FMD) parameters were collected at baseline, Day1 and Day90. Periodontal variables were collected at baseline and Day90. The primary outcome was the C-reactive Protein (CRP) concentration at Day1 after periodontal treatment. The Student t-test for independent samples was used for between-group comparisons (Mann Whitney U test for non-normal data), while the ANOVA with post-hoc Tukey tests (Kruskal Wallis and Dunn tests for non-normal data) were used for intragroup comparisons.

Results

40 subjects were included. FM-SRP produced a significant increase in CRP and a significant reduction in FMD at Day1 compared to Q-SRP (p<0.05). The absolute change in HbA1c (mmol/mol) from baseline to Day90 was significantly improved in the Q-SRP (ΔHbA1c=-1.59 (SD=1.20)) compared to the FM-SRP group (ΔHbA1c=-0.8 (SD=0.95)) (p=0.04).

Conclusions

FM-SRP triggers a robust acute-phase response at 24 hours after treatment compared to Q-SRP. Such systemic acute perturbations may offset the benefic systemic effects of periodontal treatment in terms of HbA1c reduction and improvement in endothelial function in T2DM subjects.
View on Web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)