Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022

Tuberculosis treatment without rifampin in kidney/kidney–pancreas transplantation: A case series report

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Tuberculosis treatment without rifampin in kidney/kidney–pancreas transplantation: A case series report

Tuberculosis treatment without rifampin in kidney/kidney pancreas transplantation.


Abstract

Background

The best approach to tuberculosis (TB) treatment in transplanted patients is still unknown. Current guidelines are based on evidence either extrapolated from other populations or observational. Rifampin-containing regimens have strong pharmacokinetic interactions with immunosuppressive regimens, with high rates of organ dysfunction and ∼20% mortality. This report describes the results obtained using non-rifampin-containing regimens to treat confirmed TB in adult patients with kidney/kidney–pancreas transplantation.

Methods

Retrospective data analysis from confirmed TB cases in adult kidney/kidney–pancreas transplant recipients (2006–2019), treated "de novo" with non-rifampin-containing regimens.

Results

Fifty-seven patients had confirmed TB. Thirty patients were treated "de novo" with non-rifampin-containing regimens. These patients' mean age was 49.24 (±11.50) years. Induction immunosuppression was used in 22 patients. Maintenance immunosuppression was tacrolimus–mycophenolate–steroids in 13 (43%), sirolimus–mycophenolate–steroids in 6 (20%), and other immunosuppressive regimens in 11 (36%). Belatacept was used in four patients. TB localizations: pulmonary 43%; disseminated 23%; extrapulmonary 33%. Twenty-seven (90%) patients completed treatment with isoniazid, ethambutol, and levofloxacin (12 months, 23; 9 months, 3; 6 months, 1); 12 of these patients also received pyrazinamide for the first 2 months and were cured with functioning grafts. One patient (3%) lost the graft while on treatment. Two patients (7%) died while on TB treatment. Median (range) follow-up after completion of TB treatment was 32 (8–150) months. No TB relapses were observed.

Conclusions

Results with non-rifampin-containing TB treatments in this case series were better (in terms of mortality and graft dysfunction) than those previously described with rifampin-containing regimens in transplanted patients.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου