Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2021

A minimum 8-year follow-up comparative study of decompression and coflex stabilization with decompression and fusion

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Exp Ther Med. 2021 Jun;21(6):595. doi: 10.3892/etm.2021.10027. Epub 2021 Apr 9.

ABSTRACT

The current study aimed to compare the outcomes of decompression and interlaminar stabilisation with those of decompression and fusion for the treatment of lumbar degenerative disease (LDD) at a minimum 8-year follow-up. The current study also aimed to analyse the risk factors of radiographic adjacent segment degeneration (ASD). A total of 82 consecutive patients with LDD who underwent surgery between June 2007 and February 2011 were retrospectively reviewed. Of these patients, 39 underwent decompression and Coflex interspinous stabilisation (Coflex group) and 43 underwent decompression and posterior lumbar interbody fusion (PLIF) (PLIF group). All patients had a minimum of 8-years of follow-up data. Radiographic and clinical outcomes were compared between the groups, and the risk factors of developing radiographic ASD were also evaluated. The Oswe stry disability index and visual analogue scale leg and back pain scores of both groups significantly improved compared with the baseline (all P<0.05), and no difference were indicated between the two groups at each follow-up time point (P>0.05). The Coflex group exhibited preserved mobility (P<0.001), which was associated with a decreased amount of blood loss (P<0.001), shorter duration of surgery (P=0.001), shorter duration of hospital stay and a lower incidence of ASD (12.8 vs. 32.56%; P=0.040) compared with the fusion group. The current study indicated that coflex and fusion technologies are safe and effective for the treatment of LDD, based on long-term follow-up data. However, Coflex interspinous stabilisation was revealed to reduce ASD incidence. Under strict indications, Coflex interspinous stabilisation is an effective and safe treatment method.

PMID:33884033 | PMC:PMC8056116 | DOI:10.3892/etm.2021.10027

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου