Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 13 Απριλίου 2021

The Association of Zygomaticomaxillary Complex Fractures with Naso-Orbitoethmoid Fractures in Pediatric Populations

xloma.fota13 shared this article with you from Inoreader
imageBackground: Naso-orbitoethmoid fractures associated with ipsilateral zygomaticomaxillary complex fractures are more challenging injuries than zygomaticomaxillary complex fractures alone. However, there is a paucity of information on this complex fracture pattern in the pediatric population. This study investigated the cause, treatment, and outcomes of combined zygomaticomaxillary complex and naso-orbitoethmoid fractures versus isolated zygomaticomaxillary complex fractures in pediatric patients. Methods: This was a 25-year retrospective cohort study of pediatric patients who presented to a single institution with zygomaticomaxillary complex fractures. Baseline patient demographics and clinical information, and concomitant injuries, treatment/operative management, and postoperative complications/deformities were recorded and compared between patients with combined zygomaticomaxillary complex and naso-orbitoethmoid fractures and patients with isolated zygomaticomaxillary complex fractures. Results: Forty-nine patients were identified to have had zygomaticomaxillary complex fractures in the authors' 25-year study period, of whom 46 had adequate clinical documentation and follow-up. Seventeen patients had combined zygomaticomaxillary complex–naso-orbitoethmoid fractures, of whom six had panfacial fractures. Both patient groups (zygomaticomaxillary complex only and combined zygomaticomaxillary complex–naso-orbitoethmoid fractures) were similar in terms of demographics. However, a significantly greater proportion of combined fracture patients experienced postoperative complications compared to isolated zygomaticomaxillary complex fracture patients, even after excluding those with panfacial fractures (87.5 percent versus 35.3 percent; p
View on the web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)