Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 13 Απριλίου 2021

Impacts of Rehabilitation Gait Training on Functional Outcomes after Tibial Nerve Transfer for Patients with Peroneal Nerve Injury: A Nonrandomized Controlled Trial

xloma.fota13 shared this article with you from Inoreader
imageBackground: Although there was initial success using tibial nerve transfer to restore ankle dorsiflexion following peroneal nerve injury, results from later series were less promising. A potential reason is coactivation of the much stronger antagonistic muscles during gait. The purpose of this study was to test the hypothesis that gait training would improve functional performance following tibial nerve transfer. Methods: Using a prospective, nonrandomized, controlled study design, patients were divided into two groups: surgery only or surgery plus gait training. Of the 20 patients who showed reinnervation in the tibialis anterior muscle, 10 were assigned to the gait training group, and an equal number were in the control group. Those in the treatment group began training once reinnervation in the tibialis anterior muscle was detected, whereas those in the control group continued to use their ankle-foot orthosis full time. Differences in ankle dorsiflexion was measured using the Medical Research Council scale, and quantitative force measurement and functional disability was measured using the Stanmore Scale. Results: Patients in the gait training group attained significantly better functional recovery as measured by the Stanmore Scale (79.5 ± 14.3) (mean ± SD) versus (37.2 ± 3.5) in the control group (p = 0.02). Medical Research Council grades were 3.8 ± 0.6 in the training group versus 2.5 ± 1.2 in the surgery only group (p
View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου