Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022

A comprehensive single cell data analysis of in lymphoblastoid cells reveals the role of Super‐enhancers in maintaining EBV latency

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

We probed the lifecycle of EBV on a cell-by-cell basis using single cell RNA sequencing (scRNA-seq) data from nine publicly available lymphoblastoid cell lines (LCL). While the majority of LCLs comprised cells containing EBV in the latent phase, two other clusters of cells were clearly evident and were distinguished by distinct expression of host and viral genes. Notably, both were high expressors of EBV LMP1/BNLF2 and BZLF1 compared to another cluster that expressed neither gene. The two novel clusters differed from each other in their expression of EBV lytic genes, including glycoprotein gene GP350. The first cluster, comprising GP350 LMP1 hi cells, expressed high levels of HIF1A and was transcriptionally regulated by HIF1-α. Treatment of LCLs with Pevonedistat, a drug that enhances HIF1-α signaling, markedly induced this cluster. The second cluster, containing GP350 + LMP1 hi cells, expressed EBV lytic genes. Host genes that are controlled by super-enhancers (SEs), such as transcription factors MYC and IRF4, had the lowest expression in this cluster. Functionally, the expression of genes regulated by MYC and IRF4 in GP350 + LMP1 hi cells were lower compared to other cells. Indeed, induction of EBV lytic reactivation in EBV+ AKATA reduced the expression of these SE-regulated genes. Furthermore, CRISPR-mediated perturbation of the MYC or IRF4 SEs in LCLs induced the lytic EBV gene expression, suggesting that host SEs and/or SE target genes are required for maintenance of EBV latency. Collectively, our study revealed EBV associated heterogeneity among LCLs that may have functional consequence on host and viral biology.

This article is protected by copyright. All rights reserved.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου