Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2023

Hypothalamic-Pituitary-Gonadal Function, Pubertal Development and Fertility Outcomes in Male and Female Medulloblastoma Survivors: A Single Centre Experience

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
Endocrine deficiencies, including hypothalamic-pituitary-gonadal axis (HPGA) impairment, are common in survivors of childhood and adolescent medulloblastoma. Still, data regarding pubertal development and fecundity are limited, and few studies assessed HPGA function in males. We aimed to describe HPGA function in a large cohort of patients with medulloblastoma.
Methods
A retrospective study comprising all 62 medulloblastoma patients treated in our center between 1987-2021, who were at least two years from completion of therapy. HPGA function was assessed based on clinical data, biochemical markers, and questionnaires.
Results
Overall, 76% of female patients had clinical or biochemical evidence of HPGA dysfunction. Biochemical evidence of diminished ovarian reserve was seen in all prepubertal girls (n=4). Among the males, 34% had clinical or biochemical evidence of gonadal dysfunction, 34% had normal function , and 29% were age-appropriately clinically and biochemically pre-pubertal. The difference between males and females was significant (p=0.003). Cyclophosphamide-equivalent dose (CED) was significantly associated with HPGA function in females, but not in males. There was no association between HPGA dysfunction and other endocrine deficiencies, length of follow up, weight status, and radiation treatment protocol. Two female and two male patients achieved successful pregnancies, resulting in 6 live births.
Conclusions
HPGA dysfunction is common after treatment for childhood medulloblastoma. This is seen more in females, likely due to damage to the ovaries from spinal radiotherapy. Our findings may assist in counselling patients and their families regarding risk to future fertility and need for fertility preservation.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου