Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2023

Role of craniofacial phenotypes in the response to oral appliance therapy for obstructive sleep apnea

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Mandibular advancement device (MAD) is a good alternative for patients with obstructive sleep apnea (OSA). However, the treatment response varies among individuals.

Objective

This study aimed to explore the role of craniofacial features in the response to MADs to improve prognostication and patient selection.

Methods

The retrospective trial contained 42 males aged 41.5±9.0 years, and with an apnea-hypopnea index (AHI) of 21.5±13.8 events/h. According to the mandibular plane angle, participants were divided into three groups: low angle (n=13), average angle (n=14), and high angle (n=15). Under monitor of home sleep testing, adjustable MADs were used to titrate the mandible forward from 0 mm with an increment of 0.5 mm every day. The polysomnography outcomes, mandibular protrusion amounts, changes in upper airway MRI measurements, and nasal resistance were compared among three groups.

Results

The normalization rate (AHI < 5 /h) was 92.3%, 57.1%, and 46.7% respectively in the low, average, and high angle groups (p=0.027). The effective protrusion where AHI was reduced by half was 20 (11.3~37.5) %, 31.3 (23.6~50) %, and 50 (36.9~64.9) % of the maximal mandibular protrusion, in the low, average, and high angle groups (p=0.004). Multivariate logistic regression revealed that increased gonion angle (OR=0.878) and baseline AHI(OR=0.868) can reduce the probability of normalization.

Conclusion

The high mandibular plane angle might be an unfavorable factor to MAD treatment and more protrusion was needed to achieve a 50% reduction in AHI. Vertical craniofacial pattern (gonion angle) and baseline AHI constituted the model for predicting the effect of MADs.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου