Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023

Initial supplementary dose of dolutegravir in second-line antiretroviral therapy: a non-comparative, double-blind, randomised placebo-controlled trial

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

cid_ogimage.png

Abstract
Background
Dolutegravir concentrations are reduced by efavirenz induction effect necessitating twice daily dolutegravir dosing when co-administered. Efavirenz induction persists for several weeks after stopping, which could potentially select for dolutegravir resistance if switching occurred with unsuppressed HIV-1 RNA levels and standard dolutegravir dosing. We evaluated the need for a lead-in supplementary dolutegravir dose in adults failing first-line tenofov ir-emtricitabine-efavirenz (TEE).
Methods
We conducted a randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 2 trial in Khayelitsha, South Africa. Eligible patients had virologic failure (two consecutive HIV-1 RNA≥1000 copies/mL) on first-line TEE. Participants were randomly assigned (1:1) to switch to tenofovir-lamivudine-dolutegravir (TLD) with a supplementary 50 mg dolutegravir dose or placebo taken 12 hours later for 14 days. Primary outcome was proportion with HIV-1 RNA<50 copies/mL at week 24. This study was not powered to compare arms.
Results
130 participants were randomised (65 to each arm). Median baseline HIV-1 RNA was 4.0 log10 copies/mL and 76% had baseline resistance to both tenofovir and lamivudine. One participant died and two were lost to follow-up. At week 24, 55/64 (86%, 95% confidence interval [CI], 75–93%) in the supplementary dolutegravir arm and 53/65 (82%, 95% CI, 70–90%) in the placebo arm had HIV-1 RNA<50 copies/mL. Grade 3 or 4 adverse events were similar in frequency between arms. None of six participants (3 in each arm) eligible for resistance testing by 24 weeks developed dolutegravir resistance.
Conclusions
Our findings do not support the need for initial dolutegravir dose adjustment in patients switching to TLD who failed first-line TEE.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου