Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2021

MAP3K7 loss drives enhanced androgen signaling and independently confers risk of recurrence in prostate cancer with joint loss of CHD1

xloma.fota13 shared this article with you from Inoreader

Abstract: Prostate cancer (PCa) genomic subtypes that stratify aggressive disease and inform treatment decisions at the primary stage are currently limited. Previously, we functionally validated an aggressive subtype present in 15% of PCa characterized by dual deletion of MAP3K7 and CHD1. Recent studies in the field have focused on deletion of CHD1 and its role in androgen receptor (AR) chromatin distribution and resistance to AR-targeted therapy, however, CHD1 is rarely lost without co-deletion of MAP3K7. Here we show that in the clinically relevant context of co-loss of MAP3K7 and CHD1 there are significant, collective changes to aspects of AR signaling. While CHD1 loss mainly impacts the expansion of the AR cistrome, loss of MAP3K7 drives increased AR target gene expression. PCa cell line models engineered to co-suppress MAP3K7 and CHD1 also demonstrated increased AR-v7 expression and resistance to the AR-targeting drug enzalutamide. Furthermore, we dete rmined that low protein expression of both genes is significantly associated with biochemical recurrence (BCR) in a clinical cohort of radical prostatectomy specimens. Low MAP3K7 expression, however, was the strongest independent predictor for risk of BCR over all other tested clinicopathologic factors including CHD1 expression. Collectively, these findings illustrate the importance of MAP3K7 loss in a molecular subtype of PCa that poses challenges to conventional therapeutic approaches. Implications: These findings strongly implicate MAP3K7 loss as a biomarker for aggressive prostate cancer with significant risk for recurrence that poses challenges for conventional androgen receptor-targeted therapies.

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου